«Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ.
Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να
έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από μένα. Να με
παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω.
Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις.
Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δεν
λειτουργεί... Όταν είμαι τηλεόραση, θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν
έρχεται σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος. Και θέλω
τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να
με αγνοεί.
Θέλω τ' αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.
Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη,
πότε πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα. Α και το τελευταίο,
κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά.
Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!»
H δασκάλα που το διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει.
Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε: «τι συμβαίνει;»
Αυτή απάντησε: «Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου».
Ο σύζυγος είπε: «Το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!»
Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε: «Αυτή η έκθεση είναι του γιου μας!..»
Με αφορμή το γράμμα αυτό του μαθητή εγείρεται ένα θέμα που απασχολεί
τους γονείς, ιδίως τους
εργαζόμενους. Στους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας αρκετές φορές οι γονείς αναφέρουν ότι νιώθουν τύψεις και ενοχές για το χρόνο που δεν τους είναι αρκετός για να διαθέσουν είτε για τον/την σύντροφο είτε για τα παιδιά τους. Άλλες φορές ενδεχομένως να μην αντιληφθούν έγκαιρα το πώς νιώθει το παιδί τους λόγω του περιορισμένου χρόνου που περνάνε μαζί. Πριν προλάβουν οι γονείς να αγχωθούν περισσότερο για όσα δεν κάνουν ή δεν προλαβαίνουν να κάνουν λόγω των εργασιακών απαιτήσεων βοηθητικό είναι αρχικά να θέσουν κάποιες προτεραιότητες. Οι υποχρεώσεις (ιδίως της δουλειάς) δεν τελειώνουν συνεπώς χρειάζεται αναπροσαρμογή των ρυθμών της ζωής.
εργαζόμενους. Στους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας αρκετές φορές οι γονείς αναφέρουν ότι νιώθουν τύψεις και ενοχές για το χρόνο που δεν τους είναι αρκετός για να διαθέσουν είτε για τον/την σύντροφο είτε για τα παιδιά τους. Άλλες φορές ενδεχομένως να μην αντιληφθούν έγκαιρα το πώς νιώθει το παιδί τους λόγω του περιορισμένου χρόνου που περνάνε μαζί. Πριν προλάβουν οι γονείς να αγχωθούν περισσότερο για όσα δεν κάνουν ή δεν προλαβαίνουν να κάνουν λόγω των εργασιακών απαιτήσεων βοηθητικό είναι αρχικά να θέσουν κάποιες προτεραιότητες. Οι υποχρεώσεις (ιδίως της δουλειάς) δεν τελειώνουν συνεπώς χρειάζεται αναπροσαρμογή των ρυθμών της ζωής.
Προτάσεις
- φροντίστε ακόμη και αν ο χρόνος που είστε μαζί με τα παιδιά είναι περιορισμένος, να είναι γεμάτος ποιοτικά
- βάλτε τα στην καθημερινότητά σας π.χ. πηγαίνετε μαζί για τα ψώνια του σπιτιού
- κάνετε μαζί δραστηριότητες π.χ. πηγαίνετε όλοι μαζί βόλτα με το ποδήλατο ή ζητήστε τα να σας βοηθήσουν στην ετοιμασία του φαγητού
- παίξτε μαζί με τα παιδιά – βγάλτε το παιδί που κρύβεται μέσα σας
- διαβάστε τους μια αγαπημένη ιστορία ή δείτε μαζί μια αγαπημένη ταινία των παιδιών
- εκφράστε τα συναισθήματά σας, πείτε τους ότι τα αγαπάτε - όσο και αν το θεωρείτε ότι το ξέρουν, έχουν ανάγκη να το ακούνε (όπως και τα μεγάλα παιδιά)
Στην ουσία αυτό που χρειάζονται και ζητούν από εσάς τα παιδιά είναι
περισσότερος χρόνος (που σπάνια τους είναι αρκετός όσο και αν τους
διαθέτετε), διαθεσιμότητα και να σας νιώθουν με κάποιο τρόπο κοντά τους.
Μια αγκαλιά μπορεί να μη διαρκεί πολύ αλλά είναι πολύτιμη.
Δημοσιεύτηκε: 04/05/2011
από Ευφροσύνη Μήτσιου Msc Σχολική – Εξελικτική Ψυχολόγος Α.Π.Θ.
http://localfinder.gr/article/ti-na-zitiso-apo-to-theo.html
